En mia kelo loĝas viroj sen vizaĝ
Mi ilin vidas nur en la mallumo
Sur la ŝtuparo pasas homoj sen kuraĝ
Sen kuraĝ , sen kuraĝ

En koridoro jen spureto: vinbotel
Ili ne ordigis bone sian ĉambron
Mi povus tute bone esti unu el
Unu el, unu el

Estu ĉiam ĉe mi
Kara restu ĉiam apud mi
Estu ĉiam kun mi
Kara restu ĉiam apud mi
Ĝis la fin , ĝis la fin

Tra la fenestro mi rigardas al la trajn
Vi povas esti en ĝi, sed mi dubas
Mi plu atendas, vi alvenos iam ajn
Iam ajn, iam ajn

Espero estas la vualo de la ver
Nuboj sen koloro kaŝas Sunon
Ĉu estas krim deziri iom da tener ?
Da tener , da tener

Estu ĉiam ĉe mi
Kara restu ĉiam apud mi
Estu ĉiam kun mi
Kara restu ĉiam apud mi
Ĝis la fin , ĝis la fin

Estu ĉiam ĉe mi
Kara restu ĉiam apud mi
Estu ĉiam kun mi
Kara restu ĉiam apud mi
Ĝis la fin , ĝis la fin